dopiero gdy stracił ją na zawsze , docenił jaki skarb miał obok siebie . dopiero gdy zobaczył ją w otwartej trumnie coś w nim się zbudziło , tam , w głębi serca . spojrzał na jej twarz , wyglądała jakby spała . promienna i uśmiechnięta jak zawsze . dopiero gdy rzucał różę na wieko skrzyni , w której jego ukochana miała spocząć na zawsze nie wytrzymał tych silnych emocji . rozpłakał się jak dziecko , jak jej mały brat . mimo bólu , który jej wyrządził , znalazł oparcie w silnych ramionach jej taty i delikatnych dłoniach jej mamy .
nie czekam , nie myślę , anie nie tęsknie za Nim . tak wmawiam sobie każdego dnia otwierając zaspane oczy i zaczynając kolejny dzień z cyklu ' dziś będzie lepiej niż wczoraj ' . jednak zbyt szybko okazuje się , że jest zupełnie inaczej . monotonia dnia mnie przytłacza , a ludzie wkoło wkurzają . brakuje mi Jego dłoni , które mnie dotykały , Jego oczy , które na mnie patrzyły , Jego uszu co mnie słuchały i Jego ust , które mnie całowały . brakuje mi Jego obecności . zbyt szybko przyzwyczajam się do ludzi , chociaż z początku wcale mi nie zależy , lecz gdy odchodzą usycham z tęsknoty . mam dość ! pragnę znów mieć 8 lat i te dziecięce problemy ...
to pierwsze... :(
OdpowiedzUsuń